Torbiele przestrzeni międzypalcowych

Wśród chorób obwodowych odcinków u psów torbiele przestrzeni międzypalcowych (ropne zapalenie i czyraczność skóry podeszwy, ziarniniaki ropne przestrzeni międzypalcowych, czyraczność międzypalcowa ) występują najczęściej, stanowiąc jednocześnie najbardziej frustrującą z dermatoz dotyczących tej lokalizacji anatomicznej. Etiopatogeneza nie została jak dotąd w pełni poznana. Uważa się, że jest ona wieloczynnikowa, a wśród prawdopodobnych czynników etiologicznych wymienia się alergie (zwłaszcza atopię), nieprawidłowe ukształtowanie anatomiczne kończyn lub ich nieprawidłowe obciążanie, obecność krótkich włosów, powtarzające się urazy mechaniczne, nużycę, a w ciepłym klimacie również zakażenia spowodowane przez Sporothrix schenkii i Leishmania spp. Zmiany skórne są efektem przetrwałej reakcji zapalnej będącej odpowiedzią układu immunologicznego na keratynę i trójglicerydy uwalniane z uszkodzonych mieszków włosowych i gruczołów łojowych.

Najczęściej chorują psy dużych ras i/lub psy masywnie umięśnione (np. buldogi angielskie). Na obraz choroby składają się torbiele, obrzęk, rumień, sączące się przetoki, a w niektórych przypadkach również krwawienia i owrzodzenia. Bardzo charakterystycznym objawem jest obecność wrastających włosów. Zmiany mogą na przemian zanikać i pojawiać się ponownie lub też występują stale. Mogą one dotyczyć jednej bądź kilku kończyn. U części pacjentów obserwuje się powiększenie okolicznych węzłów chłonnych. Należy wykonać zeskrobinę i badanie cytologiczne skóry, przydatne może okazać się również badanie hodowlane (głęboki posiew tkankowy lub posiew treści wydobywającej się z jednej z przetok). U starszych osobników trzeba również wykluczyć niedoczynność tarczycy oraz nadczynność kory nadnerczy.

Mimo że udział gronkowców (Staphylococcus pseudintermedius) w patogenezie omawianej choroby nadal pozostaje kontrowersyjny (część autorów uważa go za powikłanie, a część za czynnik pierwotny choroby), na początku terapii wskazane jest poddanie zwierzęcia co najmniej 6-tygodniowej antybiotykoterapii ogólnej. Równolegle można wprowadzić hipoalergiczną dietę eliminacyjną. Jeśli poprawa kliniczna jest mierna lub nie występuje wcale, należy zastosować Glikokortykosteroidy albo Cyklosporynę. Bardzo pomocna w leczeniu jest również lampa Phovia, która przyśpiesza leczenie.